Dag 11, zaterdag 22 juli The unfinished job

Na een kort nachtje hebben Charlie en ik (C&I), om 7 uur Anke en Sharon (A&S) keurig op de startplek van de 11 mile lange klim/wandeling van Aspen naar Crested Butte afgeleverd bij the maroon bells. Vol goede moed (met volgepakte backpacks met rijstwafels, dadels, notenmix, energierepen, 3 liter water, appels, etc..) werd hun onderneming gestart: er is geen weg terug. We zien hun pas vanavond weer.
C&I gingen terug naar de hotelkamer, alles opgeruimd en in de koffer gedaan, de 2 trikes in de Van geladen. Eerst even een ontbijtje: cappucino en bagle, soft cheese. Op naar Carbondale voor onze mooie triketocht. Een aardig ritje en het weer was weer goed. Uitladen, trikes in elkaar zetten en go! We zijn onderweg nog bij een Carsale langs geweest, waar Charlie een bijna ongebruikte elektronisch toetsenbord heeft gekocht, met onderstel en zitje voor …. 20 dollar. Er was van alles te koop: ‘elk’ huiden, koperen potten, etc… Onderweg zagen we ook nog aardige ‘art’ langs de weg. Na 16 miles te hebben getriked, kwamen we op weg naar de auto toevallig langs “The Pig”. Een restaurant, dat volgens de reviews, die Charlie las, alleen maar goede beoordelingen kreeg. Dus wij ook naar binnen, gesloten. Charlie toch maar even naar binnen: pulled pork, coleslaw en beans besteld, uiteraard op een broodje: awesome, heerlijk met een cola erbij…. hmmmm, met een goede review! van ons erbij.
Ook de hond van de buurman vond het lekker, want die kwam regelmatig een stukje vlees bij ons halen.
Met ons buikje vol hebben we om 3 uur de trikes in de auto geladen en na een autotocht van bijna 3 uur zijn we (Charlie dus) in zijn busje, van Carbondale naar Crested Butte gereden. Een prachtige route dwars door de Rockies met adembenemende vergezichten, maar ook weer dat snel wisselt. Als we voorbij de volgende peak reden, was het altijd de vraag: hebben we witte of donkerzwarte wolken. We waren benieuwd welk weer A&S hadden gehad en om 6 uur waren we bij het Elevation hotel in Mount Crested Butte. De weg voor ons was nat, dus het had geregend. Ons busje werd gebruikt als fourwheeldrive, vanwege de onverharde weg en de modder. Het busje zag er niet meer uit. Eindelijk weer de asfaltweg op en Crested Butte in zicht: een telefoontje van Sharon waar we bleven!? Dus op naar het hotel met het busje in de parkeergarage met de achterkant tegen de muur. Zo hoefden de trikes niet mee de hotelkamer op (diefstalgevaar, volgens C.).
We hadden de meisjes gelukkig in goede gezondheid terug van hun 9-urige wandeltocht (klimtocht) van Aspen naar Crested Butte. Ze waren erg moe en werden op het einde van hun tocht gered door een jonge Amerikaan uit Colorado Springs in een fourwheeldrive. Hij bracht hen vanaf het eindpunt van de tocht rechtstreeks naar het hotel. Op het moment dat ze in de auto konden plaatsnemen brak een behoorlijk onweer uit met hagel op hun dak. De tocht was prachtig, maar zwaar: meer klauteren en klimmen, dan wandelen. Bovendien waren door recente onweersbuien de paden soms erg modderig met glij- en valpartijen als gevolg. De eerste twijfels of de wandeling terug (van Crested Butte naar Aspen) de volgende dag wel kon worden volbracht, werden ’s-avonds geuit.
Crested Butte heeft veel historie en een echte watermolen.
’s-Avonds eerst wat in de stad eten: we konden gebruik maken van een prachtig geschilderde shuttlebus (zie foto). Het werden 2 grote pizza´s bij Secret Stash, in totaal 80 dollar voor ons vieren, inclusief een Griekse salade vooraf en drinken. Anke eerst een tabletje gehaald voor de hoofdpijn en S. wilde graag een decaf soy latte: nou, die had ze wel verdiend, haar eerste koffie vandaag na 9 uur wandelen. We waren trots op de dames!!!
Tijdens het eten werd duidelijk, dat A&S de terugweg te zwaar vonden en voor morgen dus een aangepast programma.
Dat betekent wel, dat de dames nog een keer moeten terugkomen, want het werk was nog niet klaar…unfinished business…