Dag 22, Woensdag 2 augustus Blue Lake trail
Blijf op de hoogte en volg Hein
02 Augustus 2017 | Verenigde Staten, Boulder
Alweer 3 weken van huis. Deze week begint het woord thuis en Joris steeds vaker te vallen. Van Heleen heb ik vanuit NL de pukcode ontvangen, dus ik kan mijn smartphone (en dus ook de foto’s) weer gebruiken.
Ik zit om kwart voor negen op de fiets voor een experiment: ik probeer met de elektrische mountainbike van Susan bij de cabin te komen. We hebben daar tussen half 1 en 1 afgesproken: eerst gaan we wandelen en daarna dineren.
Dat tijdstip moet lukken. Anke kan vanochtend rustig aan doen en komt met de Mini Cooper na.
Om kwart over negen ben ik op de Lee Hillroad (waar de Rockies beginnen) en heb nog 5 streepjes op de teller (100% opgeladen, fully charged). Bij de eerste berg valt een blokje weg, nog 4 over. Een groepje pezige, vrouwelijke racefietsers haalt me in en zien, dat ik electrical ben.
Een lang verhaal kort: met zuinig gebruik van de elektrische ondersteuning haal ik om half 11 Jamestown. Daar laad ik een half uur in de plaatstelijke library extra stroom bij en om kwart over 12 ben ik bij de Cabin. Ik kom bijna tot hun voordeur en de laatste 50 meter ploft de elektriek totaal uit!!!. Nul komma nul stroom meer na 3,5 uur fietsen: dat is nog eens timen.
Anke arriveert om 13 uur bij Susan en Alan; we babbelen wat en gaan wandelen: geen wandeletje om de kerk, maar een klim van 4 uur de Mount Adubon (vernoemd naar de Fransman John James Audubon, 1785, ornitholoog). Eerst een half uur er naar toe rijden en we hebben Mosey, hun Greyhound, bij ons. Not my cup of tea, zo’n lange tocht, maar de trail is prachtig: door het bos, langs vennetjes, schitterende vergezichten, we horen bergmarmotten, zien weer chipmuncks, lopen vlak langs gletsjers en zitten behoorlijk hoog. Helaas komen we geen Moos tegen. Het wordt wat kouder en aan het einde de beloning: een blue lake met een waterval op 4000 meter hoogte!.
Alan hiked al zijn leven lang, maar de tocht valt hem een beetje tegen. Sinds hun reis naar Europa en het gedoe met Carter heeft hij maanden niet meer gewandeld en hij wordt er niet jonger op. Om 16 uur gaan we terug en dat betekent, dat we pas half 7 bij de cabin zijn. Hun vrienden Susan (iedereen heet hier Susan) en Philip Zuckendorf (geen Duitser maar een Fries?!) zijn er al: beide zijn ze universitair hoofddocent. Hij is geobsedeerd van India en kan mooi vertellen. Ze hebben een vakantiewoning in Jamestown en wonen/werken in Idaho. Zijn vader heeft ook nog in Amsterdam gewoond en bij de KLM gewerkt, toen hij na het overlijden van zijn moeder hertrouwde met de Nederlandse, Friese, Aafke Alberda, wonende te Amsterdam. In elk verhaal zit Nederland verborgen, zelfs toen de Fransen de Nederlanders uit India verdreven (en de britten vervolgens de Fransen).
De amuse hebben we op hun terras gegeten (cheese!) met een prachtig uitzicht op de besneeuwde toppen van Mount Pawnee, Mount Audubon, Mount Arapahoe, Mount Apache, etc... De meeste vernoemd naar indian tribes. Susan heeft weer heerlijk gekookt; zalm, zeewolf, kreeftjes en diverse salades met een heerlijk glas wijn (meegenomen door Philip). Voor dit eten gaan we lekker naar binnen, want in the Rocky Mountains is het ’s-Avonds te koud om buiten te kunnen zitten. We keuvelen “gezellig” (dat woord kan Philip uitspreken! En Susan “hagelslag”) de avond door.
Om 10 uur stappen we maar eens op, na een heerlijke dessert taart en dubbele espresso van haar Jura espresso machine en daarna back to Boulder: fiets inladen en uurtje rijden in de pikdonkere Rockies.
Deze houseswap bevalt zoveel beter, dan de ziekenhuisopname van Anke vorig jaar op Vancouver Island... De Osbornes weten nog niet wanneer ze volgend jaar naar Nederland komen. Maar dat komt wel: fijne mensen, we hebben weer geboft met de huizenruil.
Ik zit om kwart voor negen op de fiets voor een experiment: ik probeer met de elektrische mountainbike van Susan bij de cabin te komen. We hebben daar tussen half 1 en 1 afgesproken: eerst gaan we wandelen en daarna dineren.
Dat tijdstip moet lukken. Anke kan vanochtend rustig aan doen en komt met de Mini Cooper na.
Om kwart over negen ben ik op de Lee Hillroad (waar de Rockies beginnen) en heb nog 5 streepjes op de teller (100% opgeladen, fully charged). Bij de eerste berg valt een blokje weg, nog 4 over. Een groepje pezige, vrouwelijke racefietsers haalt me in en zien, dat ik electrical ben.
Een lang verhaal kort: met zuinig gebruik van de elektrische ondersteuning haal ik om half 11 Jamestown. Daar laad ik een half uur in de plaatstelijke library extra stroom bij en om kwart over 12 ben ik bij de Cabin. Ik kom bijna tot hun voordeur en de laatste 50 meter ploft de elektriek totaal uit!!!. Nul komma nul stroom meer na 3,5 uur fietsen: dat is nog eens timen.
Anke arriveert om 13 uur bij Susan en Alan; we babbelen wat en gaan wandelen: geen wandeletje om de kerk, maar een klim van 4 uur de Mount Adubon (vernoemd naar de Fransman John James Audubon, 1785, ornitholoog). Eerst een half uur er naar toe rijden en we hebben Mosey, hun Greyhound, bij ons. Not my cup of tea, zo’n lange tocht, maar de trail is prachtig: door het bos, langs vennetjes, schitterende vergezichten, we horen bergmarmotten, zien weer chipmuncks, lopen vlak langs gletsjers en zitten behoorlijk hoog. Helaas komen we geen Moos tegen. Het wordt wat kouder en aan het einde de beloning: een blue lake met een waterval op 4000 meter hoogte!.
Alan hiked al zijn leven lang, maar de tocht valt hem een beetje tegen. Sinds hun reis naar Europa en het gedoe met Carter heeft hij maanden niet meer gewandeld en hij wordt er niet jonger op. Om 16 uur gaan we terug en dat betekent, dat we pas half 7 bij de cabin zijn. Hun vrienden Susan (iedereen heet hier Susan) en Philip Zuckendorf (geen Duitser maar een Fries?!) zijn er al: beide zijn ze universitair hoofddocent. Hij is geobsedeerd van India en kan mooi vertellen. Ze hebben een vakantiewoning in Jamestown en wonen/werken in Idaho. Zijn vader heeft ook nog in Amsterdam gewoond en bij de KLM gewerkt, toen hij na het overlijden van zijn moeder hertrouwde met de Nederlandse, Friese, Aafke Alberda, wonende te Amsterdam. In elk verhaal zit Nederland verborgen, zelfs toen de Fransen de Nederlanders uit India verdreven (en de britten vervolgens de Fransen).
De amuse hebben we op hun terras gegeten (cheese!) met een prachtig uitzicht op de besneeuwde toppen van Mount Pawnee, Mount Audubon, Mount Arapahoe, Mount Apache, etc... De meeste vernoemd naar indian tribes. Susan heeft weer heerlijk gekookt; zalm, zeewolf, kreeftjes en diverse salades met een heerlijk glas wijn (meegenomen door Philip). Voor dit eten gaan we lekker naar binnen, want in the Rocky Mountains is het ’s-Avonds te koud om buiten te kunnen zitten. We keuvelen “gezellig” (dat woord kan Philip uitspreken! En Susan “hagelslag”) de avond door.
Om 10 uur stappen we maar eens op, na een heerlijke dessert taart en dubbele espresso van haar Jura espresso machine en daarna back to Boulder: fiets inladen en uurtje rijden in de pikdonkere Rockies.
Deze houseswap bevalt zoveel beter, dan de ziekenhuisopname van Anke vorig jaar op Vancouver Island... De Osbornes weten nog niet wanneer ze volgend jaar naar Nederland komen. Maar dat komt wel: fijne mensen, we hebben weer geboft met de huizenruil.
