dag 7 18 juli Colorado Rockies vs San Diego Padres

’s-Ochtens ben ik per fiets de auto wezen ophalen, die gerepareerd was. Stuurstang met speling vervangen voor 400 dollar, materialen en 4 uur werk. Veel geld, maar goed: de rode Mini is wel weer veilig. Vandaag doen we rustig aan, want we hebben een blank programma. Tegen half 11 hebben we een Kopje koffie bij ons vaste “bar” aan de College avenue gedronken. Aansluitend zijn we door gefietst naar de grootste materialenwinkel van Colorado: McGuckin. Hier hebben we een camelbag gehaald (plastic 3 liter watercontainer voor in de rugzak met drinkslangetje), sloggers (plastic klompen), 2 sunglasses, etc..etc..en natuurlijk: kijken, kijken, niet kopen. Alhoewel. Aan de kassa rekenden we 300 dollar af!!! Het action effect: je gaat voor een ding naar binnen en koopt de halve winkel.
We waren terug om 3 uur voor een thuislunch. We hadden nog onze “doggie” Old Pizza pieces, grapes erbij en water, op het balkon. En dat, terwijl Sheri weer in de tuin aan het werk is.
Dat voelt een beetje koloniaans aan.
Het waterniveau van de vijver blijkt ineens drastisch gedaald. Even met Susan gemaild: gewoon met extra water vullen, ok dan.
Vervolgens blijkt dat we toch naar de base ball wedstrijd gaan: de Nijmeegse Nederlanders Maddy en Guus gaan ook mee naar Denver: de San Padro Padres tegen de Colorado Rockies, een thuiswedstrijd voor de Rockies. Charlie haalde eerst Guus en Maddy om 16 uur en daarna ons op. We hadden een beetje file richting Denver, maar hij wist er weer slim door de file heen te manouvreren en tijdens het rijden ff met Dan te bellen voor wat tips. De auto werd even buiten het Coors (biersponsor) Stadion van de Colorado Rockies geparkeerd, want dat is goedkoper (10 in plaats van 25 dollar). Wel even een foto van de straat gemaakt om de auto terug te vinden.
Charlie zocht een mooi American restaurant (steakhouse?) met een dakterras, Lodos geheten, want we hadden nog 1,5 uur om wat te eten. Hamburgers (o.a. van Elk) en bier. Ondanks alle gezelligheid aan tafel, om 18.15 uur snel op zoek naar kaarten, die dus cash moesten worden afgerekend: hadden we wel voldoende cash bij ons? Gelukkig konden we bij het steakhouse bij ATM pinnen.
Op straat heeft Charlie bij diverse kaartverkopers nog flink onderhandeld over de prijs van de kaartjes, want in het stadion is er een wachtrij en op straat zijn de kaartjes veel goedkoper. 5 kaarten op dezelfde plek was nog niet zo gemakkelijk. Uiteindelijk wist hij 5 kaartjes te krijgen, 2 hele goedkope plekken voor 8 dollar en 3 kaartjes voor 3 betere plekken, in totaal 70 dollar voor 5 kaartjes (dus 60 euro), die anders voor minimaal 25 dollar per stuk weggaan.
We zijn gewoon met allen op de dure plaats gaan zitten en zijn gelukkig niet weggestuurd (was ook geen uitverkocht huis, dus kwestie van kansberekening).
Charlie zat dus met 4 Nederlanders in het stadion, die nog nooit een basebalwedstrijd live hadden gezien. Na 1,5 uur hadden Guus en ik de spelregels wel door en hebben we nog ff een wave gedaan.
Tussen de bedrijven werd gezongen, herrie gemaakt, “make noise” en bloopers op het video scherm bekeken: lachen.
We zagen in het Coors stadium (51.000 plaatsen!!!) de Colorado Rockies in de open lucht winnen met 9-7 door de volgende 9 inningstanden: 3-3, 0-0, 0-0,0-0, 4-1,2-2, 0-1,0-0 en X-0. Charlie had het al voorspeld. De laatste inning hoefde niet meer te worden gespeeld, want met 9-7 hadden de Rockies gewonnen, toen de San Diego Padres in hun 9e inning op de 0 bleven steken.

Hiermee hebben we ons deze dinsdagavond heerlijk ondergedompeld in een stukje Amerikaanse cultuur: de base ball wedstrijd als familie uitje met hapjes, drankjes, grote gekleurde bol ijs, chocolade met verse aardbeien, kinderen, babies, oma en opa: genieten voor het hele gezin.
Na de wedstrijd verliep het vertrek uit het stadion van Denver soepel en dat met bijna 40.000 bezoekers, dus 3x zo groot als Ziggo Dome. Dat doen ze hier beter.
Om half 12 waren we thuis en vlot naar ons bedje toe: weer een topdag!