Zaterdag 1 oktober. Epiloog: de wraak van Port-Les

Zaterdag 1 oktober. Epiloog: de wraak van Port-Lesny

Dit was de beste nacht in mijn tent van de afgelopen week. Waarschijnlijk ook de laatste in een tent. Eerlijk is eerlijk: ik heb geslapen als Doornroosje. Geen snurkende Roland gehoord, geen snurkende Rex gehoord. Logisch, want die lagen beide wakker, dat is simpel. Aan de andere kant van de rivier werd de hele nacht gewerkt aan het asfalteren van de weg aldaar. De jongens werden daar niet vrolijk van en hebben maar een paar uurtjes echt geslapen. Dat was te merken aan hun humeur vanochtend: hun ballen lagen toch enigszins verkeerd. Dit is waarschijnlijk de wraak van Port-Lesny voor het lawaai van 150 toeterende, scheten en boeren latende Rammelbakken op hun camping.

Gisteren arriveerden we een uur eerder dan gepland (om 18 uur). Belangrijk wat belangrijk is: eerst een biertje, daarna de tentjes opzetten met 3 persoonlijke tijdsduur records.

We hadden dus genoeg tijd om de meisjes weer eens te bellen. En natuurlijk schijnt dan de zon. Rex was alweer het langste aan het bellen. Roland en ik zaten al te wachten bij ons diner, want van een hele dag op pad, daar krijg je dus honger van. We hadden Coquilles de Saumon bij ons: een zalmschelp dus, zonder coquilles? en 2 baguettes. Kaarsje erbij, wie doet je wat in Port-Lesny La France.

Overigens, we hebben voor ons avondeten de hele week geen gebruik gemaakt van de foodtruck, genaamd Miss Piggy. Over miss Piggy gesproken: we zijn nog steeds benieuwd naar de verrassing van onze partners op zondagavond. Onze verwachtingen liggen hoog, we praten er veel over en onze fantasie bleek onverzadigbaar. We hebben serieus overwogen om onze dames alvast wat ideetjes mee te geven (bijvoorbeeld een full body aardbeien met slagroom of erotische massage, een buik- of paaldanseres en zo kunnen we nog wel even doorgaan). We hebben unaniem besloten om dat niet te doen: een beetje ordinair voor mannen van ons niveau natuurlijk.

We dwalen af….. Met onze gevulde buikjes hebben we nog een avondwandeling door deze “stad” gemaakt om de benen wat te strekken. Bij de prijsuitreiking bleek, dat er maar 4 teams uitgevallen zijn: 2 al voor de start en 2 erna. Eerg sneu voor ze. Wij en ook de organisatie was verbaasd over dit lage aantal. We weten nog niet op welke plek we zijn geland. De eindscore komt zondag pas online.

Met een 23 jaar oude auto zonder al teveel problemen heen en terug komen, zijn we al geluksvogels.

Al toeterend verlieten diverse teams de camping op weg naar België (maar komen niet verder dan Frankrijk). Later meer. Sommigen waren gisteren al op pad gegaan. Wij vertrekken omstreeks 9 uur. De Subaru had er genoeg van en wilde naar huis. Nou, dat heeft die geweten: Roland trapte het gaspedaal zowat door de vloer. Maar goed, dat we geen Porsche Cayenne hebben.

Om half 10 begint het te regenen en om 11 uur stoppen we voor koffie in de buurt van Epinal. Het regent nog steeds. We zitten ter hoogte van Freiburg (Duitsland), maar nog onder Straatsburg. Om 12 uur rijden we verder en het regent nog. We passeren onderweg enkele Rammelbakken. Tegen 13 uur stopt het met regenen en zoeken we (Roland) tussen Nancy en Metz een eetgelegenheid om te lunchen. Het wordt het Cafe, bar en Restaurant La Fabrique. Helaas is er geen menu del dia, maar wel een Escalope de veau milanaise met friet en toetje (koffie/ijs). Om 14 uur reizen we verder. We boeken al rijdend het Enzo Hotel te Thionville.

We gaan nu eerst nog wat eten en morgenochtend om half 8 ontbijt.

Het is zondagmorgen dan nog een kleine 4 uur rijden naar Kuilenburg. Morgenmiddag komen we dan uitgerust, schoon, fris en fruitig met een extra parfumgeurtje weer in HSH (Home Sweet Home).