Donderdag 29 september: witte prinsessen

Donderdag 29 september: witte prinsessen

Gisterenavond hebben we toch nog een haakse slijper van een Rammelbakcollega op de camping kunnen lenen (wie neemt er nou een slijper mee op vakantie?!). Hierdoor hebben we wel ons oorspronkelijke plan toch nog voor het donker kunnen afronden: we hebben een stuk uitlaat aan de achterkant van de uitlaat afgezaagd. En dat weer aan de binnenkant van de afgebroken stukken geplaatst. De uitlaatpijp en -pot zitten weer aan elkaar! Onze Subaru is duidelijk opgelucht. Helaas hebben we geen lasapparaat om het helemaal gas- en geluidsdicht te maken. Wel is het beduidend minder lawaai in de cabine.Hier gaan we Nederland mee halen (denken we).

Ook geen woeha. Het feest hebben we aan onze neus voorbij laten gaan: we hebben wat gekletst en water! gedronken. We zitten in de bergen, dus het wordt ’s-Avonds snel koud. Om 22 uur zijn we naar ons eigen (lucht/matje) bedje gegaan. We droomden van mooie, witte prinsessen op zwarte bokken.

We zijn nu over de helft van onze Rammelbakkenreis 2022. Gisteren zijn we alweer de grens van de 2000 kilometer gepasseerd. We vertrekken om half 9 vanuit de camping in Noordwestelijke richting. We zeggen Spanje vrij snel vaarwel via enkele tunnels en een prachtige bergpas dwars door de Pyreneeën. De bergen hebben watervallen, zelfs sneeuw en we zitten boven de bewolking. Zo hoog zitten we. Alweer een fenomenale route, net als gisteren.

Als we in Frankrijk zijn begint het weer te regenen. Onze route vandaag rijdt langs Toulouse via Montouban naar de camping Du Lac Aquadis Loisirs, Marcillac-la-Croisille in Frankrijk. Via Aragnouet, La Barthe-de-Neste, Le Burgaud, Saint Sardos, Molières, Le Montat, Saint Pierre-Lafeuille, Gramat, Bretenoux, Saint-Martin-La-Meanne komen we in Croisille aan. In totaal een etappe van 450 km. Als opdracht moeten we een zo lang mogelijk rijdende waslijn met daaraan kledingstukken fotograferen.

In de voorzijde van de auto wordt gestuurd en goed kaart gelezen. Op de achterbank in de auto speel ik met Spotify voor DJ Heino and the Wailers met keiharde rock. AC/DC, Led Zeppelin, Metallica: de favorieten van Rolando. Goeie roadmuziek helpt met die lange rechte stukken, die we vandaag hebben. Vanzelfsprekend wisselen we regelmatig van chauffeur.

Het is half 12. We hebben nog steeds geen zicht op koffie en rijden al ter hoogte van Toulouse. We wisselen van chauffeur (van Roland naar Rex) en prompt komen we een benzinepomp en SuperU tegen. Die hebben geen koffie, maar door navraag bij een Francaise komen we in het volgende dorp op een mooi, overkapt marktplein met een koffietentje en een brasserie. Met de koffie blijven we even “hangen”, zodat we een plekje opschuiven om te lunchen: een menu du jour. Goede keuze en altijd lekker. Het is ondertussen 21 graden.

Om half 2 vervolgen we de route met regen tot 15.30 uur. Er gebeurt weinig bijzonders, behalve dat we in Cahors even stoppen.Om 16 uur rijden we verder en rijden zo een file in, maar het valt mee.

Onderweg maken we de 2 opdrachten: maak de langste waslijn en een hashtag. We gebruiken een waslijn van 20 meter! Kijken wat dat oplevert. Een hashtag is simpel: armen over elkaar foto en klaar.

Tussen de regen is het droog.

Om 18 uur doen we nog even boodschappen voor vanavond: bier, wijn, kaas, pathe en stokbrood. Het laatste stuk is een mooi gebied: we rijden langs de rivier de Dordogne. De politiecontrole vlak voor de camping (foei) is gelukkig opgeheven. Sommigen moesten hele vragen door: waar kom je vandaan? wat ga je doen? aan welke rally doe je mee?. Sommigen kregen zelfs een blaastest (op zich niet verkeerd).

We komen om 19 uur op de camping. Waar we op hoopten is werkelijk geworden: het is droog. We kunnen rustig de tent opzetten, biertje drinken en eten. Ondertussen is het donker.

Zelfs nu om half 10 is het nog droog. Roland en Rex gaan op de camping andere auto’s bekijken voor de originaliteitsprijs.

Morgen is om 21 uur de prijsuitreiking. We naderen het einde van de Rammelbakkenreis.