Speurtocht door Belgie

Zaterdag 2 juli

Eerst een compliment voor de Belgische autorijders: zij begrijpen fietsers. Daarover later meer.

Van Maastricht, via Gronsveld, Eijsden, Herstal naar Luik voor de koffiestop bij onze zuiderburen. Het was een ware speurtocht om dat land in te komen. Hoe moeilijk kan het zijn om langs de Maas naar het zuiden te fietsen? De Belgen hebben van de Euro Velo19 fietsroute echter een speurtocht gemaakt.

Na de koffie door naar Seraing voor de lunchpauze van 1,5 uur. Broodje kip gegeten en nog een cappucino besteld bij Boulangerie Bubble Time. Beetje Las Vegas achtig van binnen (zie foto).

We hebben niet veel gezien, maar wel veel problemen. Als vakantieganger een stad om snel te vergeten. Hierbij alvast een excuus aan alle mensen die er wonen voor als ik later premier wordt of koning.

We kwamen er wel 2 aardige Belgen tegen, die de Maasroute in omgekeerde richting fietsten, van Huy (Hoei) naar Luik. Ook zij waren de weg voortdurend kwijt van alle Devations en vroegen aan ons, Nederlanders uit Gelderland, de richting naar Luik, lache: de bewegwijzering hier is een grap van Philippe Geubels.

Een nog groter probleem dan de slechte bewegwijzeringen en het slechte wegdek is de Japanse Duizendknoop. Mijn idee was om half België over te nemen, hun te bevrijden van Brussel en de Walen: konden we daarna de fietspaden aanpakken. We fietsten in Huy langs een kazerne van het Belgische leger, maar met die ouwe meuk was ik er van overtuigd dat onze luchtmobiele brigade zo klaar was geweest. Maar België wordt overwoekerd door de Japanse Duizendknoop. In plaats van militairen moeten we eerst Gallowaykoeien sturen, want die eten ze helemaal kaal. Misschien dat we Farmers Defence Force kunnen uitlenen aan onze zuiderburen.

We worden toch wel een beetje opstandig van zo’n zoekdag en zeker met de hele dag wind tegen. We beloven, dat we vanavond in therapie gaan om alle negatieve gedachten uit te bannen.

De Belgen zijn overigens heren in het verkeer. Geen getoeter, ruim om fietsers heen en geduld om ons te laten oversteken. Ook goed nieuws: we hebben al twee Polestars gezien (ja, die tellen we ook).

We hebben een hotel geboekt in Andenne en doen vandaag dus maar 85 km. Dat wordt een makkie. Via Amay en Hoei (met het prachtige fort bovenop de rotsen) uiteindelijk Andenne bereikt. Lekker zonnetje en weertje, mooi langs de maas en het laatste stuk met redelijk wegdek. Het hotel Pegard D’Andenne ziet er prima uit. Deze locatie was vroeger een fabriek en nu is een hotel erom heen gebouwd: van binnen kijk je de oude fabriek in (ideetje voor van Gaasbeek[e-38]van Tiel).

Andenne ligt aan beide zijden van de Maas en is al zo oud als de Neanderthalers. Ook de Romeinen hebben hun sporen achter gelaten: een terugkomer.

Ff douche en het centrum in voor een buiten basketbaltoernooi met een lekker sfeertje. Als je een appartement of studio zoekt: voor € 600 per maand vind je er een.

Hapje eten op het plein, drinken en vanuit een Nederlandse auto lekker kersen. Nog met Toon gebeld: hij zoekt een appartement in Granada.

Om 21 uur zijn we terug in het hotel. Kopje thee en de plannen voor morgen doornemen. Is Charleville Mezieres morgen bereikbaar?

De meningen verschillen. We zijn na drie dagen 265 km. van Culemborg verwijderd en 1500 km. van Rosas. We gaan het morgen zien…