Maandag 25 juli Het slot op de ijzeren deur

Maandag 25 juli Het slot op de ijzeren deur

Gisterenavond hebben we nog heerlijk met de voetjes in het zand genoten van vega Poke Bowls bij ons favoriete bar/restaurant en de zonsondergang aan het strand. Tot het moment, dat een groep dronken, luidruchtige, Nederlandse grachtenpandjes studenten kwamen aankakken. Eerst was het hilarisch zo dronken als ze waren. Daarna werd het gênant en vertrokken we naar het strand, om nog even door het water te lopen. Om 21 uur was het nog 30 graden. Tijd voor een ijsje: cocos, framboos en pistache, hmmmm. De koffie èn een koekje hebben we op ons terras gedaan.

Vannacht hebben we in de woonkamer geslapen op de 2-persoons slaapbanken: lekker comfortabel met de ventilator aan. We vonden vandaag nog een tweede.

Halverwege de ochtend ontbijt op ons terras (het wordt eentonig), maar geen verse broodjes. De MTB had een lekke band. Daar moet een nieuwe voor komen. Zo zijn er wel meer dingen, die moeten gebeuren. We maken er een boodschappen en klussendag van. Eens kijken hoe ver we komen. Als eerste bij de Comercial Llevant langs: een soort Hornbach, maar dan zonder houtafdeling. Een nieuw cocosmatje voor bij de voordeur (ons oude matje is blijkbaar “weggewaaid”), vochtvreters (voor als we er niet zijn), mierendoosjes, insectenhorren (zodat we ’s-nachts de ramen kunnen open gooien), ducktape (altijd handig) en een rookmelder. Dat is sinds 1 juli verplicht in NL, dus we volgen dat goede voorbeeld.

Bij het verlaten van de winkel komen we Hisham Nihlau, de dokter tegen. Wat een geluk/toeval! Hij was wat dunner, nog verdrietig vanwege Loes’ overlijden en hij verklaart ons voor gek, dat we op de fiets naar Spanje zijn gekomen. Na het juiste telefoonnummer uitgewisseld ter hebben (alle afspraken liepen vroeger altijd via Loes), spreken we af deze week bij hem langs te gaan. In verband met zijn nog lopende huisartsenpraktijk na 21 uur ’s avonds.

En we proberen internet (wifi) op de berg te krijgen. Een Spaanse elektricien (die jaren in Duitsland werkte) zet voor alle wijken in Rosas een wifi infrastructuur op. Zo heeft in de straat waar hij woont iedereen gratis wifi. We kopen een inlogcode en password voor 1 week (€20). Tijd voor een terrasje, drinken en kleine hapjes. Daarna nog even de Caprabo in voor 5 flessen spa rood, bananen, muesli repen (voor onderweg op de fiets) en snickers (lang niet gehad en ze waren net zo lekker als ik me kon herinneren). Alle boodschappen kunnen gemakkelijk mee op de fiets, want we hebben Kareltje bij ons. Op de terugweg halen we een reserve binnen fietsband voor Kareltje: hij heeft al die weken zo zijn best gedaan: ook een fietskar wil wel eens kadootje.

Terug op het appartement gaan we aan de slag: nieuwe binnenband in de MTB (gemakkelijk, als je alle spullen voor de fiets bij je hebt). Rookmelder opgehangen en 2 horren in de slaapkamers geplaatst. Die bevallen goed en passen precies. Ik ga terug naar Llevant om er nog twee te halen, maar helaas: niet voorradig en niet meer te krijgen. Ok, een to do voor een volgende vakantie.

Waar we niet mee kunnen wachten is het haperende slot van de ijzeren voordeur van het appartement. Het appartement is van Robert (de man van Irene) en hij zal ook een reservesleutel moeten krijgen. Je moet er niet aan denken dat die vast blijft zitten en niet meer open gaat. Dus, een nieuw identiek slot gekocht met 3 sleutels. Helaas, het past niet precies in de ijzeren opening. Daar gaan we morgen mee verder; een beetje vijlen en oliën dan lukt het vast wel. Ook bij de wifi boer zijn we langs geweest, want het werkt niet. Wel in de winkel, maar niet op de Puig Rom. De baas is er niet. Ook daar ga ik morgen terug.

Als we toch met de fiets bezig zijn: onze beide fietsen gelijk maar een kleine beurt gegeven, dan is dat ook maar klaar voor de terugreis.

Al met al hebben we flinke boodschappen gedaan (inkopen dus, niet dat andere), klusjes en staan er nog enkele open: geurstokjes (voor nu en als we weg zijn), wifi en het slot op de ijzeren deur.