dinsdag 9 augustus Treinreis 3

Dinsdag 9 augustus Treinreis 3

Anke heeft de wekker om half 8 gezet. Die gaat keurig op tijd af, alleen Anke krijgt hem niet meer uit. De nieuwe telefoon blijft vrolijk doorgaan met deuntjes afdraaien. De hele gang zal ondertussen wel wakker geworden zijn (ook tijd om op te staan natuurlijk).

We hadden gisterenavond alles al ingepakt, want we hoeven vandaag alleen maar per trein te reizen. We checken uit en nemen op loopafstand een ontbijt bij Starbucks (mwoah). We liggen een uur voor op schema. “Zullen we dan maar een trein eerder pakken?” (10.15 in plaats van 11.15 uur). Ok, doen we. We steken de weg over en zijn bij het station.

De organisatiegraad en efficiency in Genève is indrukwekkend. In Frankrijk (vanuit Toulouse, Cerbère en Avignon) was de trein halen of het station verlaten een hele uitdaging met onze uitrusting. Hier staan we binnen 3 minuten op perron 4. In Genève staat duidelijk aangegeven welke trein, op welke tijd, op welk spoor vertrekt. Tevens zijn er overal elektrische trappen en/of invalide hellingen, waardoor we Kareltje niet eens hoeven af te koppelen. De perrons zijn schoon, geen onkruid of zwerfvuil en er is zelfs gratis wifi. Zo kan het ook! Een vriendelijke conductrice legt ons in keurig Engels uit, dat we moeten overstappen in Olten. We komen daar aan op spoor zeven en moeten dan naar spoor tien. Daarvoor hebben we zeven minuten. Als alles mee zit dan zijn we om 14.15 uur in Basel. De trein van SBB (Zwitserse spoorwegen) komt natuurlijk pünktlich aan. We stappen met vijf fietsen (incl. twee Fransen en een Duitser) in de fietswagon. Er zijn maar drie plaatsen beschikbaar in dit stuk. ‘Houston: we’ve got a problem.’ Een van de twee conducteurs komt er gelijk bij om het een en ander in goede banen te leiden.

De Fransen hebben als enigen hun fietsen specifiek voor deze trein gereserveerd. De rest heeft wel een fietsticket, maar niet specifiek voor deze trein. De Duitser krijgt alsnog een ticket (alle drie plaatsen dus bezet). Na enig praten hoeven we er de volgende halte niet uit, maar krijgen ook wij een specifieke reservering voor deze trein. Ter plekke uitgeprint en al. De fietsen moeten bij de volgende halte echter wel naar een andere wagon, waar de conducteur ons bij de volgende halte mee helpt. Keurig opgelost en iedereen blij. De conducteur legt nog wel even fijntjes uit, dat Zwitsers geen Fransen of Duisters zijn: “Wij regelen alles netjes volgens het boekje en houden ons aan de regels”. Heerlijk, paternalisme: wat hebben we dat in Frankrijk gemist... Het is nog niet over: we worden binnen een uur twee keer gecontroleerd in een trein met vloerdekking, stroomaansluitingen, invalidetoiletten en restauratiewagen.

Hoe dichter we bij Basel komen, hoe meer Zwitsers de omgeving en huizen worden. De overstap in Olten verloopt soepel. De aansluitende Intercity naar Basel is vol. We kunnen niet mee, want wij hebben geen reservering voor deze trein en dus vertrekt deze zonder ons. Maar geen nood, er vertrekken 39 treinen per dag naar Basel. Acht minuten later vertrekt de volgende (stop)trein en daarin kunnen de fietsen zonder reserveringen mee. Die informatie krijg ik van een vriendelijke leeftijdsgenote aan de balie van SBB. We pakken de volgende trein op spoor 11 (naast spoor 10).

We zijn om 13.30 uur in Basel (45 minuten eerder dan de oorspronkelijke planning).

Ook in Basel hebben we ons hotel (IBIS Basel Bahnhof)) vlak bij het station. We hebben ondertussen honger en eten bij Tibits, een restaurant met zero waste. Het is 14 uur en 31 graden. Dat voelt niet zo aan (koeler vanwege de straffe wind). Die wind belooft weer wat voor morgen.

Wat leren we van treinreis 3: geen intercity meer pakken, maar de stoptreinen. Geen gedoe met tickets, fietsen en plek zat (zie foto).

Vanavond pakken we ons Rhein-Radweg boekje deel 1 (Van Basel naar Mainz) tevoorschijn, bestuderen deze Rijnroute en we zijn gereed en uitgerust voor onze laatste kick-off morgen.

Ondertussen loopt de heimwee temperatuur wel langzaam op. Tijdens het bellen gisteren met onze kinderen vielen de verboden T en J-woorden (thuis en Joris) te vaak. Ik verwacht, dat we morgen 100 km gaan doen en ik morgen harder zal moeten trappen om Anke bij te houden…