Dag 6. Zaterdag 22 juni. Terug naar Culemborg.

Om kwart over 6 worden Rex en ik wakker met fluitende vogels. We slapen op de 2^e verdieping en bij het traplopen naar beneden kunnen we onze spierpijn van afgelopen week nog goed voelen. We kunnen eerder dan half 8 terecht voor ons royale ontbijt: alles wat je kunt bedenken staat op tafel, inclusief warme broodjes. Roland slaapt vandaag lekker uit en verslaapt zich. We fungeren als wekdienst.

Gröbenhof is een fantastische Gastgeber. Een klassiek houten gebouw met prachtige geraniums aan het balkon. De kamers zijn prima, het uitzicht geweldig, het ontbijt royaler dan royaal en het diner verrukkelijk. Voeg daar de live muziek aan toe van gisterenavond en de EK voetbalwedstrijd: we komen tijd tekort. Ook voor de hotelbrouwerij. Die gaat pas om 8.30 uur open. Aangezien we vandaag geen haast hebben, pakken we die ook nog mee. We laden de auto alvast in bij een feeëriek heiig ochtend sfeertje en hebben de gewone kleren/schoenen weer aan. Ook lekker. We zien in de verte Skibanen en schansen en toch lijkt dit ons meer een wandelgebied.

De auto is 100% opgeladen, dus we kunnen rustig naar NL. In Tirol is de vakantie nu aangebroken, maar we verwachten dat de daarbij behorende verkeersstromen de andere kant op rijden.

Als de deur van het gloednieuwe, piepkleine brouwerijtje dan eindelijk wordt open gemaakt bezoeken we toch nog de “Small Batch Brewery Hey”. Ze zijn net met de productie gestart en kunnen 120 flesjes bier per keer brouwen. Uiteraard nemen we enkele flesjes mee, hun 3 varianten, om thuis te proeven. Bij een eenvoudige start up hoort ook een simpele website (die hebben ze dus ook). Wel heeft de brouwer ook zijn sommeliersdiploma in Salzburg gehaald (net als Roland).

Om 9 uur zitten we in de auto op weg naar NL. ETA 22 uur. We pakken de tolroute via de B189 en rijden door de Tiroler Alpen als een natuurparadijs. Met andere woorden we genieten nog steeds van de schoonheid van Oostenrijk. Het zonnetje doet natuurlijk ook wonderen.

We rijden weer onder de highline door en zijn tegen 11 uur in Duitsland. Onderweg worden Nederlandse kentekenplaathouders met borden langs de snelweg met “Harder” (zie foto) aangespoord om te planken. Dat doen we dus en om de 2 à 3 uur maken we korte pauzes met snelle bites.

Tegen 16 uur, bij een tussenstop op een afslag aan de snelweg A7, weten we niet wat we zien. Deze parkeerplaats lijkt de Efteling wel, maar blijkt de Kunst-Raststätte Illertal-Ost te zijn. Met een zonneterras, slagroomtorens, bananendak en binnen in het restaurant met sprookjesachtig tegelwerk in allerlei bonte kleuren. In de WC hoor je overal gekwetter en gezang van vogels. En, een wonderbaarlijk elektronisch brillenschoonmaakapparaat (woordwaarde van 72). Dit alles is het gevolg van een vastgoedmagnaat (te weten Gustav Lauser), die hier zijn suikerdroom mocht realiseren. Dali, Hundertwasser, Picasso, Kahlo, Klimt, van alles is gemixt. We genieten daarom dubbel van een exclusief gemaakt kopje Lavazza koffie.

Het is nog 6 uur rijden en de terugreis schiet lekker op tot Rheinbollen bij Koblenz. Daar ontstaat een file en dus vertraging als gevolg van een ongeluk. We laden daar de auto voor de laatste 300 km.

De jongens hebben goede zin, want we zijn bijna thuis. Het laatste stuk in Nederland doen we de radio ff aan. We draaien het lievelingslied van Roland, Helene Fischer met “Atemlos durch die Nacht” en het lievelingslied van Rex “I’m in love with my car” van Queen. Opvallenderwijs stijgt de spanning ondanks deze vrolijke muziek. Op de A15, vlak voor Tiel, met nog maar 30 km. te rijden, we zijn bijna thuis, slaat onverwachts de range anxiety toe!

De angst, dat een voertuig onvoldoende brandstof heeft om de plaats van bestemming te bereiken wordt ook wel “range anxiety” genoemd. De term wordt tegenwoordig vooral gebruikt bij elektrische auto's en de angst bij de berijder, dat hij zonder stroom komt te staan. Als ervaren ervaringsdeskundige op het gebied van 100% elektrisch rijden kan ik hun vanaf de achterbank overtuigen en tijdelijk geruststellen, dat we het zonder laden best kunnen halen, ook als het display nog maar 16 km. aangeeft.

We komen zonder problemen in Beusichem aan. We pakken een afzakkertje uit de uitgebreide biercollectie van Roland: IPA BBB, Schneider Weisse en een Weihenstephaner. Die laatste is een exclusiefje van de oudste, nog bestaande bierbrouwerij ter Wereld in Beieren.

Rex kan ondertussen de Kia wel ff aan de 220 volt zetten. Een biertje is genoeg, want iedereen wil ook wel naar huus. Rex zet me thuis af, gaat zelf naar huis en op naar volgend jaar…

En volgend jaar? Fietsen in Deutschland? Wer weiß.