Van de Auvergne naar Rhone-Alpes

Maandag 11 juli Van de Auvergne naar Rhone-Alpes

Wisten jullie, dat in 1781 de Wilkinsons (ja, van de scheermesjes) in Engeland de eerste waren, die een stoom aangedreven ijzergieterij wisten te maken? In 1785 opent het gehucht Le Creusot (ja, ja) met behulp van de Engelsen ook een fabriek. De fabriek zag er toen uit als een kasteel.

De steenkool in deze regio had een hoge kwaliteit: het kon worden omgezet in cokes, de brandstof die wordt gebruikt in hoogovens. Deze nieuwe productie liep daarmee voorop in technische innovatie. Daarna vestigt zich hier ook een kristalfabriek. Het gehucht groeit uit tot een echte plaats. Zelf was ik in de war met die oranje Le Creuset pannen, maar die hebben niks met Le Creusot te maken.

Wat een prachtige dag vandaag. Van Le Creusot naar Sorbier (regio Rhone-Alpes). Het plan is om ’s-ochtends 110 km. te fietsen en ’s-middags te chillen (gezien de temperaturen). Om 6.45 uur zitten we op de fiets. We hebben een prachtige route binnendoor naar Toulon sur Arroux. Om 8.30 uur halen we na 25 km bij de lokale bakker vier belegde stokbroden en eten er twee gelijk op met thee/koffie. Ook in deze stad weer bijzondere muurschilderingen: blinde muren, die door 3D schilderen net een echt huis lijken (trompe l’oeil).

Na 65 km en om 10.45 uur is het cappu time te Saint-Yan aan de Place du 31 aôut 1944. Op dit plein zijn in dat jaar burgers gefusilleerd door de Duitsers. We rijden in een stuk door naar Sorbier door een prachtig gebied, soms op fietspaden, soms op de weg. We zien de bekende hooibalen, veel witte (de Charolaises) maar ook bruine en zelfs zwarte koeien en prachtige vergezichten. En verrassend, relatief veel water (rivieren, meren, beekjes). De foto’s vertellen het hele verhaal.

We komen op 500 meter hoogte om 13 uur in Sorbier aan. Het laatste uurtje pakken we echt helemaal binnendoor, anders waren we eerder geweest. Julia ontvangt ons bij het eenkamerappartement/vakantiehuisjes met tuin in the middle of nowhere met een prachtig uitzicht. Het huisje is net nieuw opgeleverd. Daarnaast staan snoepjes en cocoskoekjes voor ons klaar. We kunnen ons karretje Kareltje bij haar in de garage stallen en gaan “in de stad” op zoek naar wat eten. Helaas blijkt in Sorbier alles dicht. Maandag misschien? We fietsen door naar Faligny sur Besbre, ook alles dicht, hm. Onderweg komen we nog een pechvogeltje tegen: uit het nest gevallen, maar de ouders zijn in de buurt. Hem/haar heb ik in het gras “geschopt”. Het is erg klein, dus geen idee of die het gaat redden. Esther Ouwehand zou trots op ons zijn…

Na ampel beraad proberen we ook Chauvroches dan maar en hoera: de enige auberge is open. Wel drinken, geen eten. Kijk, dan komen de stokbroden van vanochtend weer van pas (neem op de fiets altijd eten mee). We chillen op het terras van de Auberge met 10 consumpties tussen 14 en 16 uur. Heerlijk genieten, temeer we geen bereik met de telefoon hebben.

Natuurlijk komen we ook weer Hollanders tegen. Uit Oostvoorne. Hun zoon heeft in Frezelles een huis gekocht en ze zijn hier voor het eerst op visite. Ze zijn beiden gepensioneerd en blij met hun elektrische fietsen. Ze vertellen, dat het hier afgelopen week hagelstenen als golfballen heeft geregend met veel dakschade als gevolg (onderweg zien we inderdaad nog beschadigde daken).

Ondertussen vallen de mussen van het dak. Geen Fransman meer te zien. We fietsen terug, de zon blijft prachtig schijnen en tegen 16.30 uur smelt het asfalt. De zonnebloemvelden vinden het prachtig. Terug in ons huisje eerst een frisse douche. Daarna op ons eigen buiten terrasje zitten en genieten van het uitzicht en de vakantie. We hebben er twee gratis huisdieren bij: een fotogenieke kat en een hond.

Thuis in Culemborg schiet ondertussen de halve buurt ons te hulp. Michiel heeft Freek en Rikke naar het station gebracht en Hannie vangt onze door Miele gerepareerde espresso machine op. Ook aan onze buiten planten wordt door Berrie en Hannie gedacht (hopelijk krijgt onze nieuwe beuk nu 2x water). Onze huishoudelijke hulp blijft elke vrijdag komen.

Ha,ha, we kunnen nog ff wegblijven…