Woensdag 20 Juli Fietsen op de snelweg

Woensdag 20 juli Fietsen op de snelweg

We hebben gisterenavond heerlijk gegeten bij table d’Alice. Vandaag gaan we op de provinciale weg D820 naar Toulouse, via Realville, Mountauban, Bressols, Canals en Grisolles. Bij Monttauban verandert de provinciale weg in een snelweg. Daarover later meer.

We zitten om 6.30 uur op de fiets en willen linea recta naar Toulouse. We ontbijten in Laclare (de gebruikelijke 4 stokbroden, waarvan 2 reserve). Onderweg zien we pijnbomen en fruit (o.a. perzikbomen, meloenen, waar ze veel voor moeten sproeien. Soms fietsen we door een waas van waterdruppels heen.

In Mountauban weten we, dat we van de D820 af moeten om niet als fietsers op de snelweg (A20) te belanden:3x raden wat er gebeurt? We komen er net te laat achter: shit! Bijna nog 2 dode Nederlanders overreden op de Franse snelweg. We halen geen capriolen uit (zoals oversteken of omdraaien) en blijven angstvallig op de vluchtstrook. Ah, over 500 meter is er een afslag. gelukkig. Franse vrachtwagenchauffeurs moedigen ons toeterend aan om de snelweg zo snel mogelijk te verlaten. Persoonlijk vind ik, dat van de Fransen de vrachtwagenchauffeurs echt het aardigst zijn.

Om 10 uur hebben we in Grissolles koffie en tarte aux fruits. De tocht gaat voorspoedig. Het is erg bewolkt, geen zon en beetje wind. Dat schiet op. Dat schiet zo op, dat we om half 12 in Toulouse zijn.

Het Eklo hotel ligt 10 km verder op. Makkie, tenminste als de D820 niet weer in een snelweg verandert. Je raad het al: op het aller-aller-aller laatst zagen we weer: de A620 is foute boel, stoppen, niet verder. Dat vond de Franse politie ook, want die zagen ons, zwaaiden en wezen de andere kant op. Ja, daar waren we ondertussen ook al achter. Na de vrachtwagen chauffeurs komt de Franse politie op plek 2 qua vriendelijkheid: geen bekeuring, geen pepperspray of wat dan ook: gewoon een knikje: bon voyage (gekke buitenlanders).

Toch was het hotel vinden nog een puzzel want Toulouse is een grote en drukke stad

met verkeer. Plots zaten we op een fietspad, een soort fietspad op de dijk, en dat was een oase van rust. Dat duurde natuurlijk niet lang: Het fietspad houdt gewoon op bij de tramrails. Wat een bedoening: dat vond de Franse fietser ook, want die stond aan de andere kant van de weg te foeteren welke idioot dit bedacht had. We namen het initiatief om tegelijkertijd over te steken (de auto’s moesten maar in de remmen) en we voelden over en weer lotgenoten contact). Bonne voyage!

Uiteindelijk waren we 12.30 uur bij het hotel. Allervriendelijkst: we konden inchecken en de keuken was open van 12 tot 14. De fietsen konden in de parkeergarage. Eklo hotels zijn een aanrader: ze zijn milieuvriendelijk en gebruiksvriendelijk. Ze hebben een atypisch aanbod met nadruk op design en kamers tegen zeer betaalbare prijzen.

We hebben hier voor 3 nachten en 4 dagen geboekt. In bijna 3 weken tijd van Nederland naar Toulouse. Komend weekend in Rosas.

We pakken wat tijd om te wassen, bij te komen, te brainstormen over een nieuw plan van aanpak, samen te reflecteren op onze ervaringen, het evalueren van B[e-38]B en hotels, scrummen, lean-mean, agile, bij te komen, zzzzzz…