Maandag 15 augustus Koblenz en regen

Maandag 15 augustus Koblenz en regen

Gisterenavond heeft Anke tijdens onze wandeling in Koblenz nog een mooie foto gemaakt van het Kurfürsten Schloss.

Vandaag slapen we uit en ontbijten in het hotel. We hebben een bult was, dus we gaan naar winkelcentrum Flöhr Center om onze was naar een wasserette te brengen. Waar kun je beter zijn dan in een winkelcentrum als het gaat regenen? Vandaag zou het dus gaan regenen. Specifieker: om 12.30 uur zou het gaan REGENEN. Niet dus. In Duitsland noemen ze dit Nieselregen. Een fruitvlieg kan zich hier niet eens in wassen, zo blijkt. We zoeken ons ongans maar kunnen de wasserette niet vinden aan de Hohenfelder strasse noch in het vijf verdiepingen tellende winkelcentrum. Zelfs de mevrouw van de informatiebalie weet niet waar die zaak is.

Nou ja, plan B. Een tweede wasserette: we lopen de Balduinbrücke over, die de Moesel oversteekt. Ook de Moesel staat staat zeer laag. We lopen vervolgens zo de Gartenstrasse in en zie daar, een doe het zelf wasserette. € 4 voor de was, 50 eurocent voor waspoeder en € 1 per 10 minuten drogen. We doen alles erin en gaan op zoek naar een lunch. Oops, we lopen een zaakje in en dit blijkt een uitgiftepunt voor warme maaltijden voor daklozen. Dit is niet voor ons, al is het wel gratis!

We zitten in een soort Lombokwijk, voordat deze hip werd, en eten bij een niet zo heel frisse Alibaba een salade en kleine pizza. Maar ja, hij ligt om de hoek van de wasserette. Na een uurtje is onze hele fietskleding bij elkaar weer fris en fruitig. Dat was na zes dagen onafgebroken fietsen hard nodig!

Na de wasserette lopen we terug naar een grote fietswinkel, die we eerder al hadden gezien. Deze is behoorlijk groot en dan is het rondlopen in een snoepwinkel. We hebben alleen smeersel voor de ketting nodig en ik nieuwe handschoenen. Dat hebben ze. Anke koopt ook nog een zweethemdje, altijd handig, zeker bij deze temperaturen. Dit shirt kan nog wel mee in de bagage. We brengen onze aankopen terug naar het hotelkamer.

We kopen vervolgens een Combi-ticket (voor de Seilbahn en Vesting) en om 15 uur steken we met bij 22 graden de Rijn over met de Seilbahn naar Festung Ehrenbreitstein. Deze vesting werd door het Koninkrijk Pruisen in 1817, als onderdeel van de vesting Koblenz, uitgebouwd. We kennen de in opzet vergelijkbare Kazematten in Maastricht aan de Tongersestraat waar we hebben gewoond, maar dit is andere Kuchen. Deze plek wordt al 3000 jaren bewoond. De metersdikke muren, grachten, tunnels, bruggen, poorten en binnentuinen vormen een enorm complex met uitzicht op de Rijn en de Moezel (must do/see). In het restaurant van de Vesting komen we in gesprek met Amerikanen uit Ohio en Florida (bejaarden dus). Zij komen uit Amsterdam met een Rijnaak en zij gaan ‘vastlopen’ in Mannheim. Daarna vaart hun boot niet meer verder (naar bijv. Straatsburg en Rüdesheim waar wij vandaan komen). Uit ons gesprek blijkt, dat zij de polarisering tussen Republikeinen en Democraten ook helemaal zat zijn. Ze hebben nog steeds de schrik in de benen van die ‘crazy bikers’ in Amsterdam. We hebben eerlijk erkend, dat we ook bikers zijn.

We steken de Rijn weer over met de Seilbahn met een prachtig uitzicht op het Deutsches Eck (kunstmatig aangelegde landtong) en de Altstad van Koblenz. Iedereen weet waarschijnlijk dat de Moesel en de Rijn bij het Deutsches Eck in elkaar over gaan.

Om 17.30 pakken we een terrasje met een Sprudel en Benediktiner Weissbier. We zitten naast de Liebfrauenkirche en die heeft twee torens. Rond kwart voor zes beginnen de klokken van beide torens bijna tien minuten lang te beieren. Tjonge, wat een herrie. We blijken op het verkeerde terras beland. Hier kunnen we tapas eten en Spaanse wijn drinken, terwijl we op zoek zijn naar een Duitse Riesling om te drinken. We betalen de drankjes en zoeken op Tripadvisor een beter restaurant: Stadtflair ligt om de hoek. We bestellen hier onze eerste Riesling wijn tijdens deze vakantie: Schmalherb. Heerlijk. We krijgen zelfs een hele liter -voor dezelfde prijs- omdat de kleinere flessen op zijn. Daarna eten we eine heisse Liebe tomatensoep (soep met twee lepels). Ik bestel ook Reibekuchen! Voor mij jeugdsentiment, heerlijk! De beste Reibekuchen komen overigens van mijn zus Ida met ui en peterselie. Anke bestelt een geitekaas salade.

We wandelen via de Altstadt terug naar ons hotel en we doen rustig aan.

Morgen zijn we hier namelijk ook nog. Heerlijk dat niks hoeft en alles mag.