zondag 24 juli Bazar Rosas

Zondag 24 juli Bazar Rosas

De eerste warme nacht in Rosas sinds vorig jaar. We waren vergeten hoe klein het bed was en dat is wel een ding met ’s-nachts 25 graden. We kunnen ’s-Nachts niet alles open zetten, want we willen het appartement wel mosquito vrij houden. We hebben zelfs een foetsie bij de hand.

We staan om 8 uur op. Als eerste spring ik op de fiets verse broodjes/croissantjes halen (mijn vaste ritueel hier). Mijn oorspronkelijke bakker om de hoek is verdwenen, dus nu moet ik door naar het centrum. Eerst nog wat geld pinnen, want je kunt niet in elke winkel pinnen (op de Bazar vaak weer wel).

Met het fietsje naar beneden betekent op de terugweg met het fietsje weer omhoog. Het appartement ligt op de Puig (spreek uit poetsch) Rom: een mini Alp D’Huez voor de ochtend work out. In het appartement staat hier voor iedereen een mountainbike klaar. Dit keer pak ik echter mijn racefiets met ondersteuning (morgenochtend weer).

We ontbijten buiten op ons terras. Het terras is ons favoriete plekje (chillen, ontbijt, lunch, diner), zeker vanwege het mooie uitzicht, het relatief koele verblijf bij 30 plus graden en de mooie zonsondergangen. Ondertussen zetten we overdag alle ramen en deuren open om eens goed door te waaien.

We fietsen naar de Bazar markt en het is er zomers-, dus superdruk. Je kunt soms over de hoofden lopen. Op straat staan lange files en de parkeerplaatsen zijn vol. Ja, het is juli en het is Rosas: wij zijn blij dat we op de fiets zijn. Anke scoort 2 zomerjurken. Die kunnen nog gemakkelijk mee in de bagage. We pakken een terrasje, doen boodschappen bij Capabro. De boodschappen moeten samen in twee rugzakken passen, inclusief rosé en bier en … de Puig Rom weer mee omhoog. Anke verrast me vlak voor de top met een sprintje en pakt me voor de eindstreep. Dat deed de stiekemerd gisteren ook al (maar, toen had ik Kareltje). Dan sta je dus wel even uit te hijgen bij de voordeur en kan de kleding de wasmachine in. Over wasmachine gesproken: een goede wasmachine is wel handig. We hebben weliswaar oude kleren bij ons (sommige dingen gooien we weg), maar toch: een fris geurtje is wel zo fijn.

Op deze dag 2 jaar geleden is Stef (de broer van Anke) overleden. De tijd vliegt. Loes (onze vriendin die hier woonde) is vorig jaar aan Corona overleden en haar broer Jack (die in haar appartement was gaan wonen) is weer terug naar Nederland. We hadden ons verheugd om bij hem op visite te gaan. Gaia (een Russische vriendin van Irene, die hier een restaurant had) is ook al lang weg. Haar restaurant is er nog wel en daar gaan we deze week zeker weer naar toe. Ook Wilma (een vriendin van Irene) die hier een sieraden/tassenwinkel had, woont en werkt hier ondertussen niet meer. Hisham (de man van Loes) hebben we uitgenodigd om deze week een bakkie te doen. Hij is nog steeds actief als huisarts. Van hem hebben we nog niets gehoord.

Alle connecties die we via de zus van Anke, Irene in Rosas hadden verdwijnen beetje bij beetje. Tja, waar laat je de reservesleutels van het appartement nu? Alleen in Nederland is natuurlijk niet praktisch.

Waar we zeker naar toe gaan is Grup Oliveda (vins caves) in Capmany. Hopelijk kunnen we Anna Maria Oliveda (de vroegere bazin/stiefmoeder in Spanje van Irene) wel zien. Anna Maria is de dochter van de founder. Vervoer daar naar toe gaan we nog regelen (dat heeft prio met alleen een fiets).

Vanavond verheugen we ons weer op een salade bij Ona aan het strand. Het is warm (chickenhot), maar in Rosas waait er altijd wel een verfrissend windje.