maandag 1 augustus A team

Maandag 1 augustus A-Team en de maandagochtend in Frankrijk

Kolonel Hannibal Smith van the A team zegt altijd: “I love it when a plan comes together”. Dat gevoel hadden we ook vanochtend, al was het maar voor even. Wat ging eraan vooraf?

We werden om half 6 wakker door een mug. Dat kwam goed uit, want we wilden op tijd weg. We hebben overwogen om hem/haar daarom te laten leven, maar bezorgen de mug toch maar een pijnloze en snelle dood. We willen voorkomen, dat de volgende toeristen in de studio midden in de nacht wakker worden. Het vertrek vanuit Avignon gaat voorspoedig. Anke maakt een prachtige foto van de opkomende zon. Ook zien we de Mont Ventoux in de verte liggen. Het kalk van de kale berg ziet er uit als sneeuw.

In Sorgues pakken we de ViaRhôna snel op conform plan: het Hannibal gevoel. Tenminste, dat denken we, want na een uur verder fietsen waren we weer terug in Avignon: lachen. We hadden de ViaRhôna Sud te pakken in plaats van de Nord. We drinken hier een thee, eten ons meegebrachte ontbijt en pakken de juiste route op; weer terug dus. Onderweg steken we o.a. de Vaucluse over op een gewone asfaltweg (de rivier stroomt door buizen onder de weg door) gevolgd door prachtige lanen met platanen.

Om 9.30 komen we in Chateau-neuf-du-Pape (CndP) aan. Koffie, cola, Perrier en de accu opladen blijkt alweer nodig. CndP is 16 km vanaf Avignon, terwijl wij al 45 km op de teller hebben staan, weer lachen. De omgeving is overigens prachtig. Heuvelachtig en prachtige wijngaarden vol met druiven, waar we dwars door heen fietsen. De ruïne van het kasteel kun je al van ver zien.

De Rhône is trouwens de grootste rivier van Frankrijk en 800 km lang. Naast een transportroute heeft de Rhône tijdens de oorlogen ook als een grens tussen Duitsland en Frankrijk gefungeerd. Pas na de Franse revolutie werd Avignon definitief Frans (bron: VVV, Avignon).

Zo her en der proberen we onderweg koffie te drinken, maar alles is dicht. Weer die maandag ochtend in Frankrijk. Het wordt steeds heter en we hebben toch wel lekkere trek en dorst. De Mistral blijft maar straf en heet tegen ons aan blazen. Hoewel het zonder wind waarschijnlijk helemaal niet te doen is, voelt dit aan als een te warme föhn. Anke voelt zich al een kippetje in een hetelucht oven. Langs de route zit echter nauwelijks horeca. Dat hebben we met de Maasroute ook al meegemaakt.

Op 60 km zijn we om 11.00 uur in Caderousse. Hier vinden we eindelijk een restaurant dat open lijkt te zijn. De tafels zijn gedekt en de deur staat open. Ze willen echter niks te drinken schenken, want ze gaan pas om 12 uur open?! Als we aangeven, dat we dan ook wel willen eten, strijken ze met de handen over hun hart en krijgen we (alvast) wat te drinken. Daar zijn we blij mee. We eten heerlijk: gevulde tomaat, gevulde paprika, gevulde courgette. Voor de kenners: ‘petits farcis de légumes à l’agneua, épeautre de sault.’ Rond de klok van twee zijn de accu’s opgeladen en kunnen we weer door.

De ViaRhôna route is op stukken werkelijk prachtig: langs de Rhône, door het bos, door appelboomgaarden, zonnebloemvelden, de lavendelvelden, hele velden met nieuwe aanplant van wijnranken (wel miljoenen in aantal), mais, kruidenvelden, etc.. Er wordt behoorlijk geïrrigeerd, maar ja water genoeg in deze streek, waar verschillende rivieren en kanalen stromen.

Anke kan er ondertussen niet echt meer van genieten; de temperatuur loopt letterlijk en figuurlijk behoorlijk op. Ze heeft veel last van de hitte en we proberen wat vaker te stoppen, maar ja geen horeca. Ik kan er goed tegen.

Om 16 uur verlaten we bij Lapadus de ViaRhôna maar om wat te drinken. Anders moeten we het laatste stuk in een keer doen. Ook hier weer alles dicht: we vinden weer een Tabac zaak, waar we cola, Perrier en wat snoep kopen. Zittend onder de platanen, pept het weer een beetje op voor de laatste 25 km. Die loodjes wegen zwaar.

Om 18.30 arriveren we eindelijk in Viviers met 130 km op de teller. De Ardeche, wie is er niet geweest, met al haar natuurschoon. We hebben een gîte, een klein kasteel op een berg met een helling, die we maar opgelopen zijn (zo steil). Volgens Anke zijn we hier al eens eerder geweest. Ik kan het me niet herinneren.

Om 19.30 heb ik gezwommen (zwembadje) en gedoucht. We zijn klaar voor het avond eten.

Morgen plannen we vanwege het aanhoudende warme weer een korte dag in naar Charmes sur Rhône.