vrijdag 12 augustus Net als gisteren

Vrijdag 12 augustus Net als gisteren

Om 8 uur zitten we op de Velo 15 (net als gisteren). We fietsen buiten Karlsruhe (Baden Würtemberg) om langs de Rijn en vermijden verkeer. We komen langs Eggenstein en Leopoldshaven en zien langs de Rijn veel energiecentrales (sommige nog kolen gestookt), Naturschutzgebiet, bos en vogelparken en natuurlijk veel gravelweg met veel stof (we fietsen waar het kan meer naast elkaar).

Op enig moment moeten we de fietsen tillen via de Schiebenmulde over een sluis die open staat. Een avontuurlijke onderneming. Stel we zijn boven en de sluis gaat naar beneden?

We passeren Russheim, Huttenheim en Philipsburg. In Russheim zien we een kerncentrale en zware industrie (o.a. staal en transport). Schijn bedriegt. Hier ligt ook 500 hectare natuurgebied en 500 hectare watergebied voor vogels. O.a. de Blaukelchen zit hier en die is zeldzaam aan het worden.

Om ongeveer 10.00 uur, na 45 km, drinken we koffie (net als gisteren). Dit keer in het centrum van Philipsville. Er is daar niet veel open, dus we eindigen in een beetje een vreemd zaakje. Apart in een ruimte staan enkele eenarmige bandieten (gokkasten), daarnaast een paar tafels binnen, de hele drankvoorraad voor de zomer in allerlei kratten, enkele stoelen buiten en een jong meisje, dat voortdurend aan het bellen is. Tussendoor krijgen we koffie en cola en het opladen van de accu kunnen we zelf uit zoeken. We rekenen precies € 10 af voor twee koffie, een cola en een ‘sprudel’. Als we weggaan zit ze zelf samen met een klant ook te gokken.

We vervolgen onze fietstocht naar Rheinhausen, Speyer en Mannheim. Onderweg valt op dat bananenbomen helemaal “hot” zijn in Zuid-West Duitsland. We zien er zoveel, dat we daar ook maar een foto van gemaakt hebben. Om 12 uur (bij 75 km net als gisteren) passeren we Ketsch en gaan we van de route af om een hapje te eten. Dat kan bij Bootshaus am Altrhein. Anke denkt van buiten eerst dat het misschien een bejaardenhuis is, want er zitten boven op het terras alleen maar mensen met grijs haar. De zaak zit binnen en buiten echter behoorlijk vol en dat vinden we een goed teken. We kiezen voor het dagmenu 1 en 3 en daarvoor krijgen we beiden een soep vooraf, vis, braadworst en gemengd fruit als toetje. Met koffie na, zijn we weer helemaal happie de kleppie.

Nu nog de laatste 20 km. Normaliter kun je hier met het veer over de Rijn naar Rijnland Pals, maar de Rijn staat te laag (het veer is dus buiten bedrijf). De rijn stroomt hier overigens nog op 100 meter hoogte.

Om 16 uur arriveren we in Mannheim. In Mannheim en Ludwigshafen wonen 450.000 inwoners en dat merken we. Het laatste stuk is dwars door een grote stad met trambanen (en rails!). Gelukkig vinden we het hotel snel en worden we ontvangen door een vrolijke Duitser, die ook nog eens de Geschaftsführer is. Hij leidt ons rond en laat alles zien. Hij gaat namelijk om 18 uur weg (samen met zijn vrouw) en er is dan geen personeel meer. Alles is zelfbediening en wordt morgenochtend afgerekend. De Warsteiner staat en de Champagne ligt koud.

Het komt allemaal goed vanavond (net als gisteren).